การที่พวกเราพบกันเป็นด้วยเหตุว่าпรรม มันไม่ใช่บังเอิญ

[fairya]

แขน ร ม นั้นจะพาคนทั้งคู่มาพบกันในช่วงเวลาหนึ่ง และถ้าหมดก ร ร ม ไม่อย ากจากคงจำเป็นต้องจาก

สิ่งไหนที่พวกเราทำมา ไม่อย ากเจอก็จะต้องพบ ไม่อย ากจากก็จะต้องจาก นี่แหละครึ้ม ที่เรียกว่า ก ร ร ม


ด้วยเหตุผลดังกล่าว การที่พวกเราโดน ปฏิบัติ จากผู้อื่น ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ มันได้ผลสำเร็จของกร ร ม ที่เราทำมาก่อนนี้


ถึงจะเป็นเรื่องที่พิสูจน์ได้ย าก เนื่องจากอยู่นอกเหนือวิสัยของคน ที่จะรับรู้ได้

เสมือนแร งโน้มถ่วง ที่ดึงเราไว้บนแผ่นดินโดยที่พวกเราไม่มีสติ หรืออากาศ ถึงจะมองไม่เห็นซึ่งก็มีอยู่จริง

เว รกร ร ม ก็เช่นกัน ทุกการกระทำนั้นส่งผลลัพธ์อยู่แล้ว ถึงพวกเราจะเชื่อหรือไม่ก็ตาม

เมื่อพวกเรารู้แล้ว ไม่อย ากที่จะสร้างมือ ร ม กับเขาถัดไป ไม่อย ากให้เขามาทำร้ ายอีก

เราก็จำเป็นต้องฝึกหัดที่จะยกโทษ ปล่อยเขาออกมาจากจิตใจ เลิกสร้างกร ร ม

ส่วนตัวเขาจะสำนึกมั้ย ให้คิดซะว่า เราให้อภัยเราได้บุญ


ส่วนเขาก็คงจะได้รับมือ ร ม ที่เขาทำ โดยที่พวกเราไม่มีส่วนเกี่ยวอะไรก็ตามกับเขา

เสมือนคำที่ว่า "บุญคนไหน..แขน ร ม มัน"

ตามหลักคำกล่าวสอนของพระพุทธเจ้า ท่านบอกไว้ว่า ความบังเอิญนั้นไม่มีจริง

ด้วยเหตุว่าทุกอย่างล้วนจะต้องมีแหล่งที่มา นั่นเป็น ตัวมือ ร ม ที่นำพามา

แต่เมื่อพามาเจอะกันแล้ว ต่อไปเป็น เราเองจะเป็นคนระบุ

กำหนดให้ดีก็ร่วมกันทำดี จะกำหนดให้มันแ ย่ ก็ทำร้ ายซึ่งกันและกัน ก็อยู่ที่เรา

การพบเจอกันในตอนนี้ คือผลของกร ร ม ในอดีตกาลที่ผ่านมา

แม้กระนั้นชีวิตจะคืออะไร ในอนาคต คือผลของแขน ร ม ที่เราทำในวันนี้
เรื่องบังเอิญ
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/13571/