ฝึกเดินลำพังถ้าเกิดไม่มีใครจะได้เดินด้วยตัวเองได้

[Beer625]

กำแน่นเท่าไรก็สู ญ เ สี ย มากเพียงแค่นั้น

อย่างกับ การกำทรายนั่นแหละ ยิ่งคุณกำแน่นทรายก็ตกออกมาจากมือมากมายแค่นั้นที่ควร

ถนอมต้องทราบถนอม เพราะ เมื่อใดที่คุณ สู ญ เสียไปสิ่งนั้น คนนั้นอาจเป็นสิ่งล้ำค่าที่ทำให้


คุณเ จ็ บ ป ว ด รวมทั้งเศร้าใจที่สุดก็เป็นไปได้เมื่อใด ที่รู้สึกสิ้นหวังถ้าอย า กร้องไห้ก็


ร้องออกมาเถอะแม้กระนั้นเมื่อร้องจนถึงหนำใจแล้ว ก็จำเป็นต้องลุกขึ้นยืนยืด อีกทีให้ได้

ความซาบซึ้งทดแทนความผูกพันไม่ได้

ใครก็ตาม เพื่อนหรือคนแ ปลกหน้าคุณจำต้องเรียนรู้ที่จะยิ้ม หากแม้ในใจจะร่ำไห้ครวญคราง

สักเพียงใดเพราะว่ามนุษย์ทุกคนต่างมีความเห็นแก่ชรา จึงอย่ า ไปมุ่งมาดว่าจะมีใครกันแน่ดี

ต่อคุณโดยปราศจากเงื่อนไขถ้าหากใครคนหนึ่งไม่มีค่าเพียงพอให้ท่านถนอม ก็จะต้องฝึกปล่อย

ฝึกหัดวาง ฝึกหัดทิ้ง

อย่ า เลือกคบคนที่รูปพรรณสัณฐาน

ควรศึกษาที่จะชื่นชมผู้ที่ความสามารถ แล้วก็หากคุณมีความคิดว่าตนเองสู้ผู้อื่นเขาไม่ได้อย่ า

ได้รู้สึกน้อยใจ เพราะคุณ ก็เป็นคนธรรมดาเหมือนคนอื่นๆปกติ

บิดามารดาเป็นคนที่รักรวมทั้งห่วงใยต่อคุณมากที่สุด

อย่ า คิดถึงท่านเฉพาะตอนขาดเงิน อย่ า มีความรู้สึกว่าในสายตาบิดามารดา คุณยังเป็นเด็ ก

อยู่ตลอดเวลาอันนี้ก็ถูก ถูกในมุมของพ่อแม่แม้กระนั้นไม่สงส ารบิดามารดาหรอ ที่มีลูกไม่เคยทราบโตสักที

ไม่มีอะไรเหมือนเดิม

เพราะเหตุว่าทุกสิ่งเปลี่ยนไปทุกเมื่อทุกนาที อย่ า เอากรรมวิธีการเก่าๆมาแก้ไขปัญหา คนสองคน

รักกันอาจไม่ได้อยู่ด้วยกันตลอดเวลา อย่ า เอาแต่เพ้อพร่ำ อย่ า เอาแต่เรียกร้อง พราะ


สิ่งนี้บางทีอาจเป็นชนวนที่ทำให้คนสองคนไกลห่างกันมากยิ่งกว่าเดิม

แนวทางของชีวิตนั้นย า วไกล

ต้องทำความเข้าใจที่จะเดินลำพังบ้าง เผื่อวันใดที่บุคคลอื่นไม่ได้สนใจคุณดังเดิม ก็ไม่ต้องเสียใจ

เพราะว่าทุกคนต่างมีทางของชีวิตที่จะต้องเ ดินเช่นกัน ไม่มีใครเดินเคียงคู่คุณไปจนถึง

จุดหมาย อย่ า ให้คนไหนกันแน่ผู้ใดผู้หนึ่งหรือเรื่องราวใดเรื่องราวหนึ่ง เปลี่ยนเป็นทั้งสิ้นใน

ชีวิตคุณความโชคร้ายของผู้คน เกิดขึ้นจากการเกลียดที่จะอยู่เพียงลำพัง
พึ่งพาตัวเอง
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/13363/